Ερημη βρύση
Ερημη βρύση μην πιστέψεις πια καλή μου
κι ας πίνουν όλα τα πουλιά του κόσμου…
– Σε πίκραναν τα δέντρα και ο δρόμος
για να μου λες τα χείλη σου ν’ αφήσω.
Κάτω απ’ των ουρανών τη στάχτη
ο πολικός απόμεινε μια σπίθα…
– Καίγεται μες στα μάτια μου ο ορίζοντας
χιλιάδες άστρα μέσα μου σ’ ακούνε.
Να μην πιστέψεις δάχτυλα καλή μου
κι ας λεν πως φεύγουν για το ύστερο ταξίδι…
– Κι αν μετανιώσεις και μονάχος ταξιδέψεις
πάλι θα φύγω πριν το δρόμο να σ’ ανοίξω.
Τραγούδι μην ακούσεις πια καλή μου
πριν το τραγούδι ακούσεις το δικό μου…
– Ξέμαθα να κοιμάμαι πια τα βράδια
γιατί άλλαξες τη νύχτα και τον κόσμο.
Να μην πιστέψεις σύννεφο καλή μου
που μες στα χέρια σου θα ’ρθεί να ξεψυχήσει…
– Τα χείλη θα του κλείνω και τα μάτια
φτάνει να πει πως έρχεται από σένα.
Τι θ’ απογίνεις μοναχή καλή μου
αν του χειμώνα εν’ άστρο με νικήσει…
– Θα περιμένω τ’ άλλο καλοκαίρι
τον άλλο τον χειμώνα θα προσμένω.
Τελειώσανε οι στίχοι μου και πάλι
σ’ αναζητά η ψυχή μου και σε θέλει…
– Αν είναι να στερεύεις πριν το δείλι
ποτέ σου μην αρχίζεις το τραγούδι.
(Τάσος Ζερβός, Η Μεγάλη Ερημος, 1961-1962)
Λωτός
διαφέροντες καὶ φύλλοις καὶ ἄνθεσι
καὶ καρποῖς
ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ
Κουράστηκα μες στων νερών να μένω την ανταύγεια·
θέλω να βγω απ’ τις ρίζες μου θέλω να περπατήσω
κι από τις στάλες που ιερή βροχή θα μου χαρίζει
να δίνω σ’ όλα τα πουλιά που ψάχνουν για το τέλος…
(Τάσος Ζερβός, Αψινθος, 1963-1965)
Το μεγάλο ταξίδι
Ας φύγουμε βορεινά για καινούριες πέτρες
πελεκημένες από ράμφη πουλιών…
Ας φύγουμε δυτικά για νέους ήχους.
Ας φύγουμε ανατολικά για ίχνη ελαφιών.
Ας φύγουμε για παντού.
Ας φύγουμε προς τα μάτια της…
(Τάσος Ζερβός, Εφοδος, 1966-1980)
Ξέφραγος
Στον Η.Π.
Ασ’ τους να παίρνουν να κλαδεύουν από σένα
ξέφραγος μένε στην κλοπή να συνηθίζουν
φρόντιζε μόνο να ’χουν ρίζες τα κλεμμένα
όπου ακουμπούν να πιάνουν και ν’ ανθίζουν…
(Τάσος Ζερβός, Πάραλος, 1981-1983)
Στρατόπεδο αιχμαλώτων
Χθες πάλι γύρω της το φως συνωμοτούσε
και παίρναν αποφάσεις μυστικές,
και μ’ ένα βλέμμα της που μέσα μου περνούσε
είδα να στέλνει στο απόσπασμα σκιές…
Γι’ αυτό θα φύγω κι απ’ την ίδια κι απ’ το φως της
έγκλειστος δεν θα μείνω τέτοιων τόπων
σε φως χωρίς σκιές δεν θα γινώ εγώ δότης
ούτε και κάνω για στρατόπεδο αιχμαλώτων…
(Τάσος Ζερβός, Πάραλος, 1981-1983)
Δίψα
Από παιδί η μάνα μου μ’ έκανε βρύση
και με όρκισε βρύση άλλη να μην συναντώ
να διψάω ακόμα κι όταν ξεδιψάω
να σκέπτομαι τόπους που δεν έχουν νερό.
Γι’ αυτό
και στ’ ολόγιομο φεγγάρι διψάω
και διψώ όταν το βλέπω λειψό
διψώ όταν έρχεσαι, κι όσο μένεις διψάω
κι όταν φεύγεις
διψάω, διψώ.
(Τάσος Ζερβός, Προσωπογραφίες ή Το Μεσιανό Κατάρτι, 1988-1995, εκδόσεις Το Ροδακιό, Αθήνα, 1996)
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/culture/563957014/i-poiisi-toy-tasoy-zervoy/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου