Έζησε ολομόναχη
και άκουσε την καρδιά της έξω από
τα πλαίσια της ζωής
-πλαίσια που προφυλάσσουν.
Αυτή δεν προφυλάχτηκε και άφησε
τη σφαίρα από την Πρέβεζα
και τη δική της την καρδιά να
διαπεράσει.
Ήσυχη θλίψη αρκαδική σταλάζανε τα
μάτια του
μια μοναξιά ακέραιη η Καλαμάτα
η Τρίπολη και η Αθήνα
όλη.
Δεκατετράχρονοι έρωτες παίζαν
γελούσαν
με τα κύματα στο Φάληρο
την τράβηξαν
την άφησαν στο έλεός τους τώρα
μόνη.
Πικρό αηδόνι τραγουδάς;
Δεν είναι τώρα οι έρωτες αυτοί
που φτερακίζουνε σιμά σου
κι εσύ ακόμα τραγουδάς
« Ώ χαμηλώστε αυτό το φως...»
Ζωή γλυκειά ζωή φαρμάκι αφήνεις
και η λιγυρή σου η φωνή
αυτή ο μυστικός ο θίασος
οι μουσικές οι εξαίσιες
ενός αποχαιρετισμού κατά του
Αλεξανδρινού
το Απολείπειν...
Η μοίρα έτσι το σχεδίασε. Η κόρη
η αρχαϊκή
αξιώθηκε τον πόνο, το τραγούδι
του
και πέθανε έτσι νέα
για να ζήσει.
Γιώτα Αργυροπούλου, Ποιητών και Αγίων Πάντων, Μεταίχμιο 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου