Μαρία Καρδαρά- Θρήνος για τη μητέρα μου (απόσπασμα)

⁂

Μητέρα μου,

δε σε βρίσκω στις ελιές και στους δρόμους.

Από το σπόρο που έσπειρες

κόβω το ανθάκι,

το λειώνω στα χέρια μου

και η αφή μου πληγώνεται.

Απόκαμα,

να χτυπώ την απουσία σου με δάκρυα.

Και συ να μη με ξέρεις…

Πολυπαιδεμένη, Μητέρα μου,

ζύμωνες τα αστέρια

να αυγαταίνει το ψωμί μας.

Με την πούλια

άναβες το φούρνο

πάταγες τη λάμψη

και ανέβαινες στον ουρανό,

να ταΐσεις τα χαράματα

την πρώτη μπουκιά.

Μητέρα μου, σκόνη δεν καθόταν απάνω σου,

τον ήλιο και τον ουρανό

έδενες στη ζωή σου.

⁂

Πικραμένη Μητέρα μου,

ο ύπνος σου στέναζε,

η μέρα σου στέναζε.

Κρυβόμουνα στα χορτάρια

και μάζωνα λουλούδια

να σου φέρω.

Λαμπρή μου μαυροφόρα!

καθόσουνα στο κεφαλόσκαλο

και έκλαιγες.

Σου έδινα τα λουλούδια

ούτε τα κοίταγες.

Με δακρυσμένο θυμό,

μου έλεγες,

πέτα τα ερμολούλουδα,

εμείς δεν έχουμε γιορτές.

Κι έλεγα μέσα μου,

Εγώ, σε έχω πάνου από γιορτάδες

και πάνου από χαρές…

Εγώ σε έχω μάνα!

Μαρία Καρδαρά (Κατσαρού Μεσσηνίας 1922-2015)

Πηγή: Μαρία Καρδαρά, Θρήνος για τη μητέρα μου, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2016, σσ. 60-63.