Μάριος Μαρκίδης-Ποιήματα

ΑΠΟΝΕΝΟΗΜΕΝΟ ΔΙΑΒΗΜΑ

 

Όταν εγύρισε φρουρούσανε καλά τα σταυροδρόμια

σε κάθε ύπνο έτρεχε και μια περίπολος

κι ούτε μια δημόσια βρύση

ούτε ένα σφουγγάρι να περάσει στο στόμα του

– στο τέλος αφέθηκε να γλιστρήσει στο Θεό

όπως γλιστράνε οι αυτοκτόνοι στη θάλασσα κλωτσώντας

πίσω τους τα βράχια.

(Η ΛΥΡΙΚΗ ΠΛΑΝΗ, 1960-1970)

 

ΑΠΟΔΗΜΙΑ

πιάνω γραφή να γράψω και ξεγράφεται

 

Σε άφησα να πνίγεσαι στο αίμα σου

μάταιο προσκλητήριο των άστρων

τώρα σε θάβουν οι σοβάδες του χειμώνα

να μη φεύγεις μόνος στην ξενιτιά

 

Τι μπαινοβγαίνεις σα ρεύμα στο σπίτι

κι η σιωπή σου μεγάλωσε πια και τρίζει

στη ναφθαλίνη

τρέχεις λυμένος στις κάμαρες ουρλιάζοντας

μα σκούριασαν οι μεντεσέδες που σε κρατούσαν αγκαλιά

 

Πάνω στη γη δεν θα ιδωθούμε πια

 

 

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

στον Στέφανο

 

Όποιος χάσει τη ζωή του θα τη βρει.

Στο μεταξύ ψάξε για την ψυχή σου στο μαντρί

 

Λύγισε την πλάτη λάγνε γέρο

η αμαρτία δυναμώνει με τον καιρό

 

όπως δυναμώνει το τάβλι στο μπαλκόνι.

Οι άνθρωποι γεννήθηκαν να φεύγουν μόνοι

 

σάρκες που παγιδεύτηκαν κι έγιναν χώμα.

Δυναμώνει η αμαρτία και στο άδειο σώμα;

 

Όσα καράβια πνίγηκαν πνιγήκαν…

Οι ουρανοί κι οι άγγελοι τα φορτωθήκαν

 

και ταξιδεύουνε πλησίστια στο πάνω κύμα

που δεν μετράει το χρόνο και το κρίμα.

 

Α! στα μάτια σου δέσανε καράβια

σκούριασε η άρμη κι ημερολόγια και χάδια.

 

Κι ολημερίς ουρλιάζει το στερνό λιμάνι.

Όποιος χάνει τη ζωή τη χάνει.

(ΕΙΣ ΗΛΙΚΙΑΝ ΜΟΛΙΣ ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ, 1975)

 

ΒΕΑΤΡΙΚΗ

 

Μιαν απ’ αυτές τις μέρες σ’ ονειρεύτηκα

κι ας το ’ξερα πως είσαι εδώ και χρόνια πεθαμένη.

 

Έτσι, επειδή μπόρεσα επιτέλους να σ’ ονειρευτώ

θα καταφέρω τώρα ελπίζω να σε διαβάσω και να σε γράψω

τώρα θα έχω τη δύναμη να σε θυμηθώ

όλοι ξέρουμε πως τα όνειρα είναι η αρχή του τέλους.

 

Μιαν απ’ αυτές τις μέρες σ’ ονειρεύτηκα

και μ’ όλο που ξαφνικά κατάλαβα πως έτσι δεν πρόκειται

να σε ξαναδώ πάλι

δόξα τω Θεώ γι’ αυτό το ενύπνιο κλάμα

όλοι ξέρουμε πως τα όνειρα και τα ποιήματα είναι καλό σημάδι.

(ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ, 1978)

 

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

 

Έλα ύπνε που παίρνεις τα παιδιά και πάρε το

έλα γριά με τα φριχτά δόντια και πάρε το

έλα Τζων Σίλβερ

έλα άσπλαχνε Ιαβέρη

έλα Φου Μαντσού, Εμπενέζερ Σκρουτζ, σερίφη του Νόττινγκχαμ

λυσσασμένοι λύκοι, στρίγγλες, τέρατα

ελάτε γαμώτο και πάρτε το

 

και μην το αφήνετε μέχρι το πρωί.

(ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΟΥ ΕΝΤΙΜΟΥ ΒΙΟΥ, 1989)

Πηγή: https://www.oanagnostis.gr/ine-ke-kati-kati-akoma-pou-to-kratai-krifo-i-sigi/