Στο επόμενο καρέ
Πέφτει η ασφάλεια, σπάει το σπίτι με το θάνατο
Καταμεσής του δείπνου, άηχα
Θα συντριβούν οι τοίχοι
Τα μαύρα, τα ληθαργικά τετράποδα της σάλας
Χρόνια αιχμάλωτα
Τρίζοντας δάσος, άνεμο αναστενάζοντας
Θα ελευθερωθούν
Θα αποδράσουν απ’ την ύλη τους στο χάος
Θα ξεκολλήσουν
Οι σάρκες από τα καθίσματα
Το νόημα της ζωής από τα πιάτα
Ύστερα, θα κοπούν και τα καλώδια με τις φωνές
Δυο θα χτυπήσει το ρολόι
Και θα μείνει ασάλευτος ο χρόνος
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου