Έρχεται η άνοιξη σαν αυτοκίνητο που πάει τη νύφη, με άνθη αστεία και τρυφερά, με τα τζάμια θολά από ατμούς κι από δάκρυα, καθώς πηγαίνω στη Νέα Σμύρνη μ' ένα θεόστεγνο, όπως πάντα, ταξί. Δε μ' αφορά αυτή η άνοιξη, δε βγάζω βέβαια φυλλαράκια, εγώ. Μα έχει κάτι χρώματα, η άνοιξη, σαν τα γλυκά που φύλαγε η μαμά στις γυάλες, ψηλά στα ράφια, στα ουράνια. Μυρίζει η άνοιξη σα μαγικό που μαγειρεύουν οι δίπλα, θα το φάνε μόνοι τους χωρίς εμένα.
[Από το βιβλίο «Του λιναριού τα πάθη / Ο μέγας μυρμηγκοφάγος», Εκδόσεις Άγρα]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου