Σημασία έχει να είναι Κυριακή.
Μπορεί και να βρέχει.
Οι σταγόνες θα χαράζουν
γραμμές καινούριες στο χέρι μου
-μακρύ ταξίδι βλέπω,βιαστική ζωή,
νύχτες χωρίς εισιτήρια επιστροφής
βλέπω-
κι εγώ θα φτιάχνω στεριές
μέσα στα νερά να έχεις να βαδίσεις.
Η λύπη μου είναι πιο παλιά
από τον κόσμο.
Μη μου γελάσεις.
Θα σωθώ.
Σημασία έχει να είναι Κυριακή.
Στέλλα Βλαχογιάννη, Κυριακή,συλλογή Η θλίψη του σώματος,Μικρή Άρκτος,2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου