Κώστας Μαυρουδής - Άνοιξη

Σας παρακολουθούμε τοπία με προσοχή

τις διαθέσεις τις μεταβολές σας

τοπία αιχμάλωτα της ώρας και των εποχών

εδώ για παράδειγμα

η παλιά ημέρα με τη φωτογραφία της

φράση απ’ το μεγάλο κείμενο της εκδρομής:

παραταγμένοι σε άρτια σύνθεση

(το χτένισμα

τα ρούχα)

τους βλέπετε ευτυχείς

μετά απ’ τις θεατρικές κινήσεις του ταγκό·

να γίνω πιο συγκεκριμένος:

τοπίο με δέντρα και καλάμια (ακμαία, ενός έτους η ΕΡΕ) Blue Tango είχε μόλις προτείνει ο σχεδόν ακέραιος αριστερά, ζήτησαν ύστερα επίμονα την Cumparsita (La Cumparsita, φώναζε ο μεθυσμένος έχοντας πάνω του σαν αφοσίωση το βλέμμα εκείνης). Η άγραφη λεζάντα λέει Πρωτομαγιά. Τίποτε δεν υπάρχει πλέον (μπορείς κι εσύ να πεις με στόμφο «I had not thought death had undone so many»), όμως εδώ όλοι επιμένουν, το βράδυ θα επιστρέψουν με κουρασμένη ζάλη, ο κήπος (το μεταλλικό γρύλισμα της πόρτας), οι ομιλίες τους, ο σκύλος που δεν σταματά μετά την άφιξη·

δεν τέλειωσα με τη φωτογραφία:

στην επιφάνεια του τραπεζιού

άγνωστο πώς ανάμεσα στα πιάτα

ο άσπρος σκούφος της κουζίνας·

«Eγώ κι εσείς είμαστε Tώρα»

ισχυρίζεται η εικόνα·

λέει ακόμα «αίθριος βαθύς ουρανός

χωρίς σύννεφα»

ανύποπτη πως είναι αναδρομή στον εαυτό της

κάτι ας πούμε όπως η ποίηση

που εγκαθιστά αφηγήσεις

σ’ έναν τόπο χωρίς γεγονότα

Τέσσερις εποχές, 2010, 2011