Αλέξης Τραϊανός - Τοξικό

Κοντεύουν μεσάνυχτα

Τοξινωμένος απ’αυτά τα ποιήματα

Τα βλέπω εξανθήματα παντού

Απ’τα δάχτυλα ως τους κροτάφους

Δείχτες του μεγάλου ρολογιού

Σαν ένα ψαλίδι που έκοψε

Μια ξανθιά μπούκλα κάποτε

Κλείνοντας τώρα

Γύρω απ’το λαιμό μου

Τοξινωμένος

Απ’τις πέντε ύαινες των αισθήσεων

Κάθομαι μπρός σ’αυτό

Το ξεβαμμένο ξύλο του γραφείου

Όλο κι όλο είκοσι τριάντα εκατοστά

Εκεί που πάντα ακουμπά

Και τρίβεται ο θάνατος

Των χεριών μου

Την ώρα που γράφω

Γυρνώ μετά

και κουβαλώ την καρέκλα μου

Και την βάζω στο κέντρο

Του απέραντου έρημου ήσυχου

Εγκεφάλου ενός τρελού

Και κάθομαι με τα τυφλά χρόνια μου

Ανάμεσα σε φυτρωμένα μαλλιά νεκρών

Και κομμένα καλώδια

Κι αυτά τα τελευταία

Καμένα μου σπίρτα

Πεταμένα στο πάτωμα

Το Σύνδρομο του Ελπήνορα

(Φύλακας ερειπίων- Τα ποιήματα/ Εκδόσεις Πλέθρον)

Πηγή: https://www.facebook.com/vakrinos.michael