στον Θανάση Λιάπη
Σφύριγμα δειλινό τελειωτικό
σκύβει να πιει θολό νερό
Μαζεύω χέρια πουκάμισα
τη ματωμένη καρδιά μου απ’ το τερέν
γυρίζω πάλι στην άμυνα
Σφυρηλατώ τη βδομάδα στο σχήμα του δίωρου
στο σχήμα της μπάλας όλα τα πρόσωπα
πρώτη θέση ταξιδεύοντας πάντα
με το καντήλι του τσιγάρου διαρκώς αναμμένο
στο κοινοτάφιο του λούναπαρκ
κι εσύ σκυμμένη στις σημειώσεις
να μην υποψιάζεσαι καν
ποιος αγροίκος ξεχερσώνει το σώμα σου
Σούρουπο Κυριακής
κι απ’ την Τούμπα μπαίνω στην πόλη
μ’ ένα διαμπερές φεγγάρι στο στήθος
Ανοιγμένη φλέβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου