συλλογική αφιέρωση
Παιδιά που μεγαλώσαν άσχημα κι
Έξαφνα ωρίμασαν σκοτεινά μήλα μαραγκιασμένα
Μορφές μιας κακοφορμισμένης ζωής
Στην αγωνία και στην επιθυμία του θανάτου τους
Σαν αλκοολικοί
Μίας ζωής που δεν την γεύτηκαν ποτέ
Και ας την είχαν συνεχώς στα χείλη
Παιδιά που μεγαλώσαν αύτανδρα
Ενήλικες του αποτρόπαιου
Πατέρες του αναπάντεχου εφήμερου
Ποιητές του υλικού κόσμου, του σιωπηλού
Πρόσωπο με τη γη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου