Τ' αγάλματα των στρατηγών θα τα μαζέψουν σιωπηλοίνα τα γυρίσουν στα βουνάνα επουλώσουν τις πληγές που κάναν ώρες πανικού ανίδεοι λατόμοι.
Το προσωπείο του αίματος μες στην απέραντη σιωπή βαθιά θα θάψουν.Φωνή μου πόσο σίδερο θα πάρει η γη στα σπλάχνα τηςόταν θα θάψουν τ’ άρματα και τα γαμψά τους νύχια.
Ερπύστριες, βραχίονες, κεφαλοθραύστες και κρουστάτου τρόμου και στηθαία.Ο γιός θα σκύψει αμίλητος να βρει το πρόσωπο στη γηνύχτα τον βλέπω να περνά πάνω απ’ τον ίσκιο που 'χάσετο χέρι του να τραγουδά καθώς θα κλείνει τη φωτιάέξω από την καρδιά του.
Ο ποταμός του αίματος θα γίνει φλέβα επιστροφήςτο αίμα κάτω από τη γη μες απ’ τη ρίζα θα διαβείκαι θα γυρίσει άσπιλο στις παρειές των δένδρων.
Ο αιώνας που ακολουθεί είναι αιώνας άνοιξης.(ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ «Ποιήματα» 1965-1975)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου