Σκοταδερός ο δρόμος· και τα σπίτια
Βαθύ κανάλι ο δρόμος μοιάζει απόψε
χωρίς πανί, πλεούμενο κανένα.
Άλλη φορά θα μπόρειε η φαντασία
να θρέψει την ψυχή μ' ωραίο ψέμα.
Με ιπποτικούς μαντύες να γιομίσει
το φόντο του από έρωτα, από αίμα.
όμως απόψε πρόσμενε κάτι άλλο
βαλσαμικό στα φρένα, σάμπως χνούδι.
Κι ήρθε από κάποιες γρίλιες, κι ήρθε πάλι
παρθενικό ένα τρέμουλο τραγούδι,
με κάποιο φως μαζί που αχνοροδίζει.
στον τοίχο αντικρύ το μαρμαρένιο.
Θα 'ναι στην καμαρούλα κάποια λάμπα
και θα 'χει το αμπαζούρ τριανταφυλλένιο.
Και μια κοπέλα βέβαια... δεν ξέρω...
δε βλέπω τίποτ' άλλο, παρά μόνο
τη μουσική φωνούλα της που βγαίνει
κι έχει το φως για χρώμα της και τόνο.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ, τ. 1, Οκτ. 1924
Αντλήθηκε από τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου