Γράφω στη γλώσσα μου. Το δελφίνι δε
σκέφτεται πριν ριχτεί στον ουρανό. Ο
ουρανός — Ποιος τον θυμάται! Κάποτε θα τα
σπάσομε τα σπίτια. Με μια σπρωξιά. Και μες
στις σκόνες, μες στα ιδρωμένα μάτια,
κρατώντας λάβαρα αξίνες, θ' ανοίξομε τα
χέρια και θα πούμε «Φτάνει πια».
Ολυμπία Καράγιωργα
Το μεγάλο κύμα
Αθήνα, 1974
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου